Wystawa Zygmunta Drońskiego jest swego rodzaju retrospekcją drogi twórczej artysty. To próba zobrazowania perspektyw doświadczania rzeczywistości i procesu wewnętrznych przemian, dokonujących się na przestrzeni ostatnich dwudziestu kilku lat pracy artystycznej. Prezentowany zestaw obrazów i fotografii jest mapą wewnętrznego świata, którego zmienność warunkują osobiste doświadczenia, emocje i wątpliwości autora.

Kolejne cykle obrazów i zdjęć stawiają pytania o rzeczy i sprawy wymykające się logicznemu rozpatrywaniu. Są impulsem do zmierzenia się z zagadnieniami przestrzeni, czasu, pamięci i przemijania. Zatrzymane w kadrach fotografii obrazy czy zawoalowane abstrakcyjnymi kompozycjami malarskimi nieoczywiste światy, trwają w sobie tylko właściwym rytmie. Stawiane tu pytania nie oczekują odpowiedzi, ale wyzwalają intrygującą niepewność i przeczucie istnienia innych światów, do których można zajrzeć przez uchylone okno dzieła sztuki.

Zygmunt Droński. Urodził się w 1953 r. w Oławie. Ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom otrzymał w 1979 r. w pracowni doc. Barbary Steyer. W 1990 r. został zatrudniony w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie. Stopień doktora uzyskał w 1996 r. w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2007 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego w Olsztynie, gdzie prowadzi zajęcia z malarstwa, rysunku oraz pracownie dyplomowe. W latach 2010-2016 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Sztuk Pięknych.
Autor 32 wystaw indywidualnych, uczestnik kilkudziesięciu wystaw zbiorowych, w kraju i za granicą. Organizator i uczestnik licznych plenerów, warsztatów, konferencji.

W 1996 r. wyprowadził się z Olsztyna i zamieszkał na stałe w podolsztyńskiej wsi, co miało znaczący wpływ na charakter jego twórczości mocno związanej z regionem warmińsko-mazurskim.

Wystawa czynna od 9 listopada do 3 grudnia w sali głównej.

Agnieszka Jankiewicz, laureatka Grand Prix XI edycji konkursu Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego zaprezentuje ostatnie realizacje, stworzone specjalnie z myślą o przestrzeni BWA w Olsztynie. Prace wykonane w technice linorytu punktowego funkcjonują w przestrzeni wystawy jak pamięć w życiu człowieka – są elementami, częściami. Czasem układają się w logiczną całość tworząc obraz, innym razem są zlepkiem przypadkowych przejawów świadomości, chaosem, przywidzeniem. Kawałki zapamiętanych doświadczeń tworzą nas, i my, jako kawałki – doświadczenia, tworzymy szerszy kontekst – społeczeństwa, wszechświata. Skalę mikro i makro.

Agnieszka Jankiewicz. Urodzona w 1983 r. w Świnoujściu. Studia w Wyższej Szkole Sztuki Użytkowej w Szczecinie. Dyplom magistra sztuki uzyskała w 2010 roku. Uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Muzeum Regionalnym w Szczecinku (2011), Galerii Miejsce Sztuki 44 w Świnoujściu (2013), Galerii Rektorskiej w Szczecinie (2013), Galerii BWA w Olsztynie (2015). Zawodowo związana z Pracownią Wypukłodruku Katedry Grafiki Artystycznej na Wydziale Sztuk Wizualnych Akademii Sztuki w Szczecinie. Twórcze zainteresowania artystki skupione są wokół współczesnego człowieka i jego miejsca w świecie, szczególnie w kontekście postępu, globalizacji, konsumpcjonizmu. Wpływ współczesnych „-izmów” na pamięć i kondycję człowieka prezentuje za pomocą linorytu, który traktuje jako wielowymiarowy kanał komunikacji z widzem.

Wystawa czynna od 9 listopada do 10 grudnia w sali kameralnej.