Pary i grupy wyrazów to fragmenty narracji, które nie próbują tworzyć spójnej całości.

Interesują mnie początki opowiadań, zdania wyrwane z kontekstu, arbitralne zakończenia nie wiadomo czego. Za każdym z tych komunikatów (pojedyncze obrazy), zestawień (pary i grupy obrazów) są skomplikowane emocje, mające swoje przyczyny i uzasadnienia. Bardzo niewiele przedostaje się z tego kontekstu do obrazów, chociaż znajdują się na nich słowa często dobitnie wyrażające różne stany emocjonalne. Jakiś procent konkretnego zaczepienia — chociażby znikomy— jest jednak konieczny; decyduje o napięciu, kolorze i temperaturze całości. Cała reszta wraca do stanu niekontrolowanego zbioru wrażeń. Wyjaśnia to (być może) podejmowanie kolejnych prób wypowiedzenia się, bo wciąż niewiele w sumie zostało powiedziane. Tak o swojej wystawie opowiada Jadwiga Sawicka.

Wystawa czynna od 9 marca do 9 kwietnia w sali kameralnej.