To nie tylko data jednego z najważniejszych świąt katolickich, w Polsce dzień wolny od pracy, to na przestrzeni wieków wiele bardzo ciekawych wydarzeń.

W 1705 roku Król August II Mocny ustanowił Order Orła Białego. To najstarsze i najwyższe polskie odznaczenie - mogą je otrzymywać zasłużeni Polacy wysoko postawieni obcokrajowcy. ZA OJCZYZNĘ I NARÓD – te słowo wypisane są na Orderze. Kapituła Orderu Orła Białego może odznaczenie nadać, ale może również odebrać, jej członkowie powoływani są przez prezydenta RP na pięć lat spośród osób, które zostały odznaczone tym Orderem. Wśród tych, którzy otrzymali ten Order byli m.in. Józef Piłsudski, Józef Haller czy Wincenty Witos (któremu odznaczenie odebrano w 1932 roku i przywrócono w 1939 roku). Pierwszym Kawalerem Orderu Orła Białego po jego restytucji został w roku 1993 Jan Paweł II. Jedyną dotychczas osobą, która odmówiła przyjęcia Orderu Orła Białego był Jerzy Giedroyc. Order Orła Białego przyznaje się również w Serbii i w Rosji.

W 1918 roku ze wszystkich działających do tej pory w trzech zaborach organizacji harcerskich i skautowskich powstał Związek Harcerstwa Polskiego. To organizacja, która miała i ma na celu wychowywanie młodzieży, a także wspieranie rozwoju i kształtowanie charakteru człowieka poprzez stawianie wyzwań. Podstawowe wartości, na których opiera się Związek zawarte są w Prawie Harcerskim. ZHP działa już niemal od stu lat, wychowując kolejne pokolenia Polaków i choć spore zastrzeżenia może budzić działalność niektórych struktur ZHP w okresie powojennym to nie da  się ukryć, że większość z nas z harcerstwem się zetknęła, a przygoda ta trwała dłużej lub krócej. Według danych z 2010 roku Związek Harcerstwa Polskiego liczy dziś 94 741 członków.

W 1931 roku założono Polski Związek Tenisa Stołowego. W 1335 roku władcy Czech, Polski i Węgier spotkali się na zjeździe w Wyszehradzie, aby rozstrzygnąć przynależność państwową Pomorza Gdańskiego i Kujaw. W 1512 roku freski Michała Anioła zdobiące sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej po raz pierwszy zostały pokazane publicznie. W 1950 roku  Papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. W 1982 roku  Philips wprowadził na rynek swój pierwszy odtwarzacz płyt kompaktowych CD-100. W 1993 roku  wszedł w życie Traktat z Maastricht tworzący Unię Europejską. W 1996 roku  wystartowała arabska telewizja informacyjna Al-Dżazira, a w 1998 roku utworzono Europejski Trybunał Praw Człowieka.

I choć to dzień, w którym przez wieki wydarzyło się sporo ciekawych – bardziej lub mniej ważnych rzeczy to dla nas jest przede wszystkim dniem  Wszystkich Świętych. Dniem pamięci, dniem wspomnień, dniem odwiedzin naszych bliskich, którzy odeszli od nas. Żadna ważna rocznica nie zastąpi nam tego dnia i co roku widać, jak ważny jest on dla nas, Polaków. Tradycja obchodzenia Wszystkich Świętych sięga początków chrześcijaństwa. W VIII wieku Papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość z 13 maja na dzień 1 listopada. W 837 roku Grzegorz IV zdecydował, aby  1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich świętych Kościoła katolickiego. Jednocześnie na prośbę cesarza Ludwika Pobożnego rozszerzono to święto na cały Kościół. Świętujemy je od wieków, nawet czasach PRL-u był to dzień wolny od pracy, ale oficjalnie starano się nadać mu charakter świecki i nazywano je dniem Wszystkich Zmarłych bądź Świętem Zmarłych. Dziś każdy może je świętować na swój – katolicki lub świecki sposób, może zapalić malutki znicz przy urnie lub położyć wielki wieniec na rodzinnym grobowcu – to i tak jest najmniej ważne, najważniejsza jest pamięć.