Gosia, Gośka, Małgosia? Nie! Do niej pasowało tylko imię Małgorzata, a w zasadzie Margaret – bo kto sobie wyobraża żeby na Żelazną Damę wołać Gośka. Słynna Brytyjka zmarła 8 kwietnia w wieku 87 lat.
Być potężnym – to tak samo jak być damą. Jeśli musisz zapewniać, że nią jesteś – to nie jesteś*
Ministrowie w jej rządzie drżeli na sam jej widok. Stała się dla Thatcher wyróżnikiem takim, jak cygaro dla Winstona Churchilla czy parasol dla Neville'a Chamberlaina. Torebka Margaret Thatcher doczekała się nawet zaklasyfikowania w słowniku pojęć politycznych, jako tzw. handbagging czyli bezwzględne forsowanie swojego stanowiska, przypominające uderzenia torebką. Torebki były jej znakiem firmowym - miały nieco pudełkowaty kształt i długie rączki, które Thatcher zakładała na przedramię i trzymała w zgięciu łokcia.
W 2011 roku jedna z jej najsłynniejszych i ulubionych torebek została sprzedana na aukcji dobroczynnej w Londynie za 25 tys. funtów. Ta wyjątkowa, czarna torebka należała do niej przez ponad 30 lat. Nosiła ją m. in. podczas oficjalnych spotkań z prezydentem USA Ronaldem Reaganem i przywódcą ZSRR Michaiłem Gorbaczowem. W 2012 roku na aukcję trafiły również garsonki, które w latach 70. nosiła Thatcher - komplet siedmiu garsonek sprzedano na aukcji domu Christie's w Londynie za ponad 73 tys. funtów, cenę siedmiokrotnie wyższą niż się spodziewano.
Power dressing czyli styl znamionujący władzę – tak po objęciu przez nią stanowiska premiera zaczęto nazywać jej styl ubierania się. Jej biżuterię stanowił sznur pereł oraz dostojne kolczyki. Włosy zostały nobliwie ułożone. Na wyjazdy zagraniczne wybierała kostium nawiązujący kolorami do barw narodowych kraju, który odwiedzała.
Nie idź za tłumem, bo nigdzie nie dojdziesz
Thatcher była jedynym brytyjskim premierem w XX wieku, który rządził przez trzy kadencje. Była pierwszą kobietą na stanowisku premiera w Wielkiej Brytanii i do tej pory jedyną.
Urodziła się w 1925 r. w hrabstwie Lincoln we wschodniej Anglii. Z wykształcenia była chemikiem, ukończyła Uniwersytet Oksfordzki. Denisa Thatchera, bogatego przedsiębiorcę, poślubiła w 1951 roku. To on nakłonił żonę do tego, aby ubiegała się o miejsce w angielskiej palestrze. W 1953 roku Margaret zdała egzaminy adwokackie i otrzymała uprawnienia do wykonywania zawodu. W tym samym roku urodziła także bliźniaki: Marka i Carol.
Liderem Partii Konserwatywnej została w 1975 r. Przedtem była w konserwatywnym rządzie ministrem oświaty i wsławiła się zlikwidowaniem rozdawania mleka w szkołach.
Jestem wyjątkowo cierpliwa, pod jednym wszelako warunkiem, że w końcu wyjdzie na moje
Słynnym hasłem konserwatystów w czasie kampanii było: Labour doesn’t work (gra słów – w tłumaczeniu: Partia Pracy nie pracuje i Partia pracy nie działa). Partia Konserwatywna wygrała wybory, a Margaret Thatcher, z silnym partyjnym poparciem, w maju 1979 roku utworzyła rząd. Środkiem do poprawy sytuacji ekonomicznej kraju miało być ograniczenie roli państwa w gospodarce. Wiązało się to z powstrzymaniem protestów związków zawodowych i ograniczeniem ich przywilejów. Margaret Thatcher zlikwidowała dotacje dla firm państwowych, zatrzymała inflację, kosztem zwiększonego bezrobocia, zredukowała wydatki budżetowe, obniżyła podatki oraz podwyższyła stopę procentową oszczędności. Jednak największą z jej zasług była wygrana wojna z Argentyną o Falklandy. Dzięki niej wzmogły się w całej Anglii nastroje patriotyczne, a prestiż premier, dotąd bijącej w sondażach rekordy niepopularności, wzrósł niepomiernie. Był to jeden z największych sukcesów rządu Thatcher, który pomimo niepopularnych decyzji nie pogrążył swej partii.
Miała oczy Kaliguli i usta Marilyn Monroe /François Mitterrand/
19 stycznia 1976 roku Thatcher powiedziała: Rosjanie dążą do osiągnięcia światowej dominacji i szybko zdobywają kolejne środki do tego, aby stać się najpotężniejszym narodem, jakiego świat nie widział. Ludzie z sowieckiego „Politbiura” nie muszą się martwić o takie rzeczy jak brak społecznego zaufania. Oni stawiają na hasło „armaty zamiast masła”, podczas gdy my stawiamy wszystko przed armatami. W odpowiedzi na te słowa radziecka gazeta rządowa nadała jej przydomek Żelazna Dama, który został szybko rozpowszechniony przez audycję Radia Moskwa.
Naturalnym zatem było, że Margaret Thatcher interesowała się też naszym krajem, wspierając opozycję. W listopadzie 1988 roku odwiedziła Gdańsk, w kościele św. Brygidy spotkała się z Lechem Wałęsą i innymi działaczami Solidarności. Pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców w Gdańsku witały ją transparenty: Pani Thatcher, nie pozwól zlikwidować Stoczni im. Lenina. Thatcher obok Reagana uważana jest za polityka, który przypieczętował upadek komunizmu, co doceniono w Polsce w 20. rocznicę powstania Solidarności, przyznając obojgu honorowe obywatelstwo Gdańska.
W 1992 r. została parem Anglii z dożywotnim tytułem baronessy Thatcher of Kesteven (w hrabstwie Lincolnshire). Dzięki temu kontynuowała działalność polityczną, zasiadając w Izbie Lordów.
Podobanie się wszystkim nie jest zajęciem dla polityków
Do dziś Mrs. T., jak ją nazywano, budzi żywe, negatywne emocje, m.in. wśród Szkotów, którzy pamiętają jej wprowadzony u nich na próbę podatek pogłówny. Walijskie miasteczka wyrosłe wokół kopalni węgla przez długie lata nie podniosły się po ich zamknięciu, a w północnej Anglii po upadku starych gałęzi przemysłu nie powstało nic w ich miejsce. W tym kontekście jej spuścizna nazywana jest "toksyczną". W Glasgow, londyńskiej dzielnicy Brixton i w Bristolu zorganizowano uliczne festyny, wyrażając radość z powodu zgonu byłej premier. W jednej z dzielnic Bristolu zorganizowano uliczne obchody z użyciem systemu ulicznego nagłośniania. Jej rządy przypadły na okres największego boomu anarchizującej muzyki punk i to właśnie ci twórcy najaktywniej kontestowali poczynania rządu – wysyłając premier na gilotynę, czy nazywając matką tysiąca zabitych.
Po pojawieniu się w mediach informacji o śmierci Thatcher, głosami brytyjskich internautów, na pierwszym miejscu krajowej listy przebojów znalazł się utwór Ding Dong! The Witch Is Dead (Dzyń Dzyń! Wiedźma nie żyje) z musicalu Czarnoksiężnik z krainy Oz.
* Wszystkie cytaty Margaret Thatcher za www.pl.wikiquote.org