Achaja - główna bohaterka powieści Andrzeja Ziemiańskiego, zwana również Achajką, Laleczką i... Rzeźnikiem. Jeśli lubisz mocne wrażenia i fantastykę – ta książka jest dla ciebie, ale tylko jeśli masz dużo wolnego czasu.
Jak to się dzieje, że jedną z najciekawszych postaci kobiecych w fantastyce stworzył mężczyzna? Andrzej Ziemiański napisał książkę, której głównymi bohaterkami są kobiety, ale niekoniecznie jest to powieść dla kobiet. Oprócz fabuły, budowy ciekawego świata, jest tu wywrotowy pomysł – jest armia, w której walczą kobiety, a mężczyźni w trudzie i znoju uprawiają ziemię.
Oczywiście w powieści pojawiają się również mężczyźni – szermierze natchnieni, Biafra, który nie urodził się córką. Achaja to książka o kobietach, ale pisana przez mężczyznę, to kawał dobrej rozrywki i myślę, że miłośniczki harlequinów i komedii romantycznych nie znajdą w niej tego, co lubią najbardziej – happy endu.
Jakie są te kobiety Ziemiańskiego na polu walki? Okazuje się, że niegorsze niż mężczyźni – chleją na umór, przeklinają i wiedzą co to braterstwo broni, mają seksowne mundury, niektóre są głupiutkie…
– Stój! Kto idzie? – krzyknęła.
– Toż my jedziemy – odkrzyknął Zaan – nie idziemy, moja pani.
– Dam ja ci krotochwilę, pacanie – urwała nagle, widząc sto kusz w rękach stu żołnierzy. – No, kto tam? – zagryzła wargi. – Przecież grzecznie pytam.
– Książę Sirius, syn Wielkiego Księcia Oriona, z poselstwem.
– O, żeż ty. Jest jeszcze jakiś gwiazdozbiór, którego nie wymieniłeś?
– My z Królestwa Troy. A tam imiona władców od gwiazd wzięte.
– Ha! – krzyknęła. – A u nas to od krów, co? – Usiłowała zakpić, ale nie jej było mierzyć się z Zaanem.
– Cóż, współczuć tylko. Ale to nie nasza wina, pani?
– Kpisz?
– Gdzieżbym śmiał.
Żołnierze chichotali, zasłaniając usta kułakami. Żołnierz była coraz bardziej wściekła.
– I myślisz, że cię zaraz do naszej królowej zaprowadzę, co?
– Hm. Nie sądzę, żeby wasza królowa tu „zaraz” w krzakach na nas czekała. Więc pokornie pojedziemy dalej.
– Gadanie! – rozsierdziła się zupełnie. – Pewnie grabić przyjechaliście. Mów prawdę! Co?
– Cóż. Jeśli Armia Arkach ucieknie przed stu zaledwie żołnierzami, to owszem, możemy coś zagrabić przy okazji. Ale póki co wolelibyśmy spotkać się na dworze.
– Kpisz? – przerwała mu ponownie dziewczyna.
– No teraz tak – wyznał szczerze.
– No! – Panna na koniu nie bardzo wiedziała, co powiedzieć. Jej towarzyszka również nie zdradzała nadmiaru inteligencji. Była młoda, piegowata i śliczna.
– No! – Pociągnęła nosem. – Ani mi się waż!
Zaan, zrezygnowany, machnął ręką.
– Moglibyśmy zobaczyć… eee… kogoś bardziej kompetentnego?
– No! – Dziewczyna zastanawiała się dłuższą chwilę. – Powiem dowódcy. Co?
– No! – odpowiedział Zaan, przedrzeźniając ją bez litości. – Powiedz. Co?
– Kpisz?
– Eeeeee… Teraz nie.
Achaja ukazywała się w latach 2002–2004 nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Pierwsze dwa tomy nominowane były do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Drugi otrzymał w 2004 roku Nagrodę Nautilus. Ostatnio również sumptem Fabryki Słów ukazało się wznowienie trylogii, a w tym roku wydany został tom czwarty. W Pomniku Cesarzowej Achai, to nie ona jest już główną bohaterką. Akcja toczy się kilkaset lat po wydarzeniach opisanych we wcześniejszych tomach. Imperium jest najważniejszym graczem, ale nie jest to państwo, które się rozwija, a trwa. Żołnierze, bez sensu atakujący las gdzieś na obrzeżach kraju, dowiadują się, że dowództwo armii najprawdopodobniej szuka jakiegoś artefaktu. Z drugiej strony, nieprzekraczalną do tej pory granicę Gór Bogów, pokonują Cisi Bracia… na łodziach podwodnych i lotniskowcach do świata magii przybywa flota Rzeczpospolitej.
Ja – uwielbiam, ale to oczywiście kwestia gustu. Dodam jeszcze, że Andrzej Ziemiański, uczynił bohaterem swojej powieści jeszcze jedną waleczną kobietę – Toy w Toy Wars, to też kawał dobrej literatury fantastycznej.