Gazeta
Internet

Witaj,     |  Zaloguj
Nasza społeczność

Logowanie

Dołącz do eKulturalnych
Zapomniałem hasła
Przejdź do eKulturalni.pl
GDZIE JESTEŚ:  E-ŚWIATOWID    Aktualności

Data dodania: 02.12.2011 01:10 Miasto:Elbląg Kategoria:Muzea Autor:Agnieszka Jarzębska Placówka:Muzeum Archeologiczno - Historyczne
Twardy orzech do zgryzienia...
fot. - nadesłana przez muzeum
fot. - nadesłana przez muzeum

Każda rzecz ma swoją historię... Historię dziadka do orzechów przypomina wystawa, którą można oglądać w elbląskim muzeum.

Muzeum Archeologiczno - Historyczne prezentuje największą w Polsce i jedną z największych w Europie kolekcji dziadków do orzechów. Najstarszy jest z końca XVIII wieku, połowa eksponatów powstała w XIX wieku i 20-leciu międzywojennym, są też dziadki współczesne o różnych kształtach i sposobach działania.

- Kolekcja powstała w 1990 roku, w wyniku połączenia gromadzonego od 1970 roku zbioru Witolda Tchórzewskiego i zapoczątkowanego w roku 1985 zbioru Jana Łomnickiego. Obecnie jest to blisko 350 przedmiotów. Pochodzą one z wielu regionów naszego kraju, a także z zachodniej i południowej Europy - informują Małgorzata Gizińska i Alicja Janiak z MAH.

Przedstawicielki muzeum przypominają, że nazwa "dziadek do orzechów" po raz pierwszy pojawia się w XIX-wiecznej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda. Określa ona narzędzie do gniecenia orzechów, składające się "z dwóch drążków zawiasami z sobą złączonych, pomiędzy którymi umieszczony orzech zostaje zgnieciony skutkiem ciśnienia na niego wywieranego przez oba drążki ku sobie zbliżone".

- Do Polski pierwsze dziadki do orzechów trafiły w XVIII wieku z zachodniej Europy. Przypominały one postać starego człowieka - stąd najprawdopodobniej obecna nazwa tego urządzenia, która wyparła wcześniejsze, staropolskie nazewnictwo: orzechołom, ząb, ciskawka, staruszek, tłuczek, kleszczyki - wyjaśniają Małgorzata Gizińska i Alicja Janiak. - Dziadki do orzechów były wykonywane z różnych materiałów: z metalu, drewna, porcelany, tkaniny, skóry, a współcześnie - z tworzyw sztucznych. Przybierały różne kształty i były zdobione zróżnicowaną ornamentyką. Ze względu na formę i kształt można wśród nich wyróżnić postacie ludzkie, zwierzęce oraz fantastyczne. Ze względu zaś na konstrukcję i zasadę działania wyodrębniają się trzy grupy techniczne: dziadki udarowe, dźwigniowe i śrubowe. Najprymitywniejszą i najbardziej niezawodną formą tego urządzenia, używaną niekiedy do dziś, są dwa kamienie, pieniek i młotek lub drzwi z futryną.

Wystawa trwa do końca stycznia. W grudniu muzeum zaprasza grupy przedszkolne i szkolne na zajęcia o tradycjach świątecznych, połączone m.in. ze zwiedzaniem tej ekspozycji i przygotowaniem świątecznych wypieków. Zgłoszenia: Dział Edukacji i Promocji - kontakt przez stronę muzeum.elblag.pl/edukacja .

Podziel się:
Wszelkie prawa do tego tekstu są zastrzeżone. Publikowanie go w całości lub części wymaga zgody Wydawcy.

Kierownik Redakcji: Hanna Laska-Kleinszmidt

tel 55 611 20 69

Jeśli chcesz dodać swój komentarz zaloguj się. Jeśli nie masz jeszcze konta zarejestruj się tutaj.
MENU

eŚWIATOWID W LICZBACH

 

Publikacji: 12135
Galerii: 307
Komentarzy: 1354

 


Liczba odwiedzin: 11518558

KONTAKT Z REDAKCJĄ

Wydawca:

Centrum Spotkań Europejskich
"ŚWIATOWID"

pl. Jagiellończyka 1
82-300 Elbląg
tel.: 55 611 20 50
fax: 55 611 20 60

 

Redakcja:
redakcja@eswiatowid.pl
tel.: 55 611 20 69

Administrator systemu:
adm@swiatowid.elblag.pl
 

 

 


 

 

Projekt dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata 2007 - 2013 

oraz budżetu samorządu województwa warmińsko - mazurskiego.