Sir Edgar Vincent, Viscount D'Abernon, pierwszy wicehrabia D'Abernon był brytyjskim dyplomatą i politykiem, pełniącym służbę m.in. w Turcji, Egipcie i Niemczech. Był także członkiem Misji Międzysojuszniczej do Polski w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Pod wpływem doświadczeń z Polski w 1931 r. napisał książkę Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r.

Książka była rozszerzeniem listy stworzonej przez Edwarda Sheparda Creasy'ego, który wyróżnił w historii piętnaście bitew, ze względu na swoje znaczenie, wpływających na losy świata. Wybrane przez Anglika bitwy były bądź zaczątkiem potęgi państw (Maraton, Gaugamela, Połtawa) bądź momentem ich klęski (Syrakuzy, klęska Armady, Waterloo). Kilkukrotnie stroną zwycięską byli Europejczycy, przegranymi zaś barbarzyńcy (Maraton, Gaugamela, Metaurus, Pola Katalaunijskie, Poiters). W wielu z tych bitew jedną ze stron  byli Anglicy (Hastings, Orlean, klęska Armady, Blenheim, Saratoga, Valmy). Creasy, człowiek epoki wiktoriańskiej, patrzył na historię świata euro- i anglocentrycznie.

D'Abernon rozszerza listę autorstwa Creasy'ego o trzy bitwy: Sedan 1870 r., Marnę 1914 r. i właśnie Warszawę 1920 r. Dlaczego?

Zdaniem mojem, nie ulega żadnej wątpliwości, że bitwa pod Warszawą w 1920 roku posiada wiele tych cech, które są konieczne, jeżeli pewne wydarzenia mają mieć wszechświatowe znaczenie. Walczące ze sobą cywilizacje były do gruntu odmienne, cele i metody przeciwników najostrzej sprzeczne ze sobą, nie była to więc waśń pokrewnych sobie plemion, lecz raczej zmaganie się zbrojne dwóch zasadniczo rozbieżnych światopoglądów. (...) Gdyby Piłsudski i Weygand w bitwie pod Warszawą nie zdołali powstrzymać triumfalnego pochodu armji sowieckiej, to nie tylko chrześcijaństwo doznałoby klęski, lecz i cała cywilizacja zachodnia znalazłaby się w niebezpieczeństwie. Bitwa pod Tours ocaliła naszych przodków brytyjskich oraz ich galijskich sąsiadów od jarzma Koranu. Bitwa natomiast pod Warszawą, rzec można śmiało, wybawiła środkową a także częściowo i zachodnią Europę od jeszcze bardziej wywrotowego niebezpieczeństwa, to jest od fanatycznej tyranji Sowietów.

Ten fragment dzienników D'Abernona dokładnie ilustruje po czyjej stał stronie i czyje racje uznawała za słuszne. Bitwa zrobiła na nim ogromne wrażenie, widząc zagrożenie z bliska docenił wysiłki włożone w obronę ojczyzny. Docenił również jeszcze jeden aspekt Bitwy - Poza tem niebezpieczeństwem, któremu Bitwa Warszawska zapobiegła, zasługuje ona jeszcze z innego względu na specjalną uwagę. Rzadko bowiem w której wojnie wielkie zasady strategii zostały uwypuklone tak jasno, jak w bitwie stoczonej w środkowych okręgach Polski w sierpniu 1920 roku. (...) Widzimy oto, że można uratować najcięższą nawet pozycję, jeśli się da genjuszowi strategicznemu wolne pole działania.

Dzisiaj nazwalibyśmy to dobrym PR, kiedyś tak walczono o wolność naszą i waszą.