Szymon Drej jest historykiem i regionalistą, autorem książki Święta Warmia o historii Warmii, a także wraz z Jarosławem Sajdo książki Warmia i Mazury. Przewodnik. W 2008 roku został nominowany do Wawrzynu - Literackiej Nagrody Warmii i Mazur. Ostatecznie otrzymał Wawrzyn Czytelników. Był zastępcą dyrektora departamentu współpracy międzynarodowej i promocji Urzędu Marszałkowskiego w Olsztynie, a od zeszłego roku jest Dyrektorem Muzeum Bitwy Grunwaldzkiej.

Święta Warmia została wydana przez Pracownię Wydawniczą ElSet w Olsztynie, w 2007 roku. Książka nie jest długa, a analiza historyczna nie jest specjalnie pogłębiona. Tych szczegółów, których wiele u Achremczyka, w tej publikacji nie znajdziemy. Ta właśnie ogólność, szata graficzna, jasny podział rozdziałów są zachętą do przeczytania Świętej Warmii, czy chociaż przejrzenia tych fragmentów, które mogą wydawać się interesujące.

Dużo fotografii, wyciągnięcie na pasek boczny co ważniejszych biografii i informacji, czcionka, papier, twarda oprawa, ciekawa okładka - wszystko to sprawia, że tę  książkę przyjemnie wziąć do ręki, przejrzeć, poczytać chociażby wyimki. To bardzo duży plus, bo zwykle tego typu publikacje są z graficznego punktu widzenia mało interesujące.

To pozycja popularnonaukowa, brak jest w niej przypisów, bibliografia zwiera tylko wybrane pozycje. Skierowana jest do czytelnika zainteresowanego, ale niewyrobionego dlatego na początku brakuje mi porządnej mapy Warmii. Może to się wydawać dziwne, ale wielu mieszkańców naszego województwa nie wie gdzie się kończy Warmia, gdzie zaczynają Mazury, a najgorzej jest z tymi których miejscowości nie leżą ani na Warmii, ani na Mazurach.

Autor zaczyna od prehistorii tych ziem. Pisząc pierwszy rozdział zaznacza, że ta Warmia, od której zaczyna nie jest prawdziwą - bo wg autora Warmia zaczęła istnieć w momencie powołania  diecezji warmińskiej przez legata papieskiego Wilhelma z Modeny w 1243 roku.

Opisując w sposób chronologiczny dzieje Warmii autor nie zapomniał o oddzielnych rozdziałach dotyczących warmińskiej kultury i tożsamości, pisze o gospodarce, podejmuje też trudne dla Warmii tematy poparcia dla ruchu nazistowskiego. Jak zwykle niewiele jest o powojennych losach Warmii, tylko dziesięć stron poświęconych na niezwykle ważny temat - tego, jak ta odwieczna Święta Warmia zaczęła się zmieniać i upodabniać do całej reszty kraju, a odrębności zaczęły się zacierać.

Tym, co odróżniało Warmię od sąsiednich terenów była jej katolickość, a tym co ją charakteryzowało były przydrożne kapliczki. W takim nagromadzeniu i różnorodności występowały tylko na Warmii i o tym też pisze autor: Są one wspaniałym, milczącym świadectwem bogactwa kultury ludowej Warmii. Nie znamy ich twórców - czasem możemy jedynie rozpoznać, że niektóre musiały stworzyć te same ręce. Tak jak i cała sztuka ludowa, także budowniczowie tych miniaturowych obiektów sakralnych pozostali anonimowi.

We wstępie do książki Edward Cyfus, warmiński działacz regionalny, autor publikacji i pogadanek w gwarze warmińskiej, napisał: Nam, Warmiakom powojennego pokolenia nasze korzenie odcięto. Ci, którzy tak jak ja urodzili się tu w pierwszych powojennych latach, w rdzennych od pokoleń warmińskich rodzinach, jeszcze pamiętają o przeszłości tej ziemi. Ludzie, których po wojnie losy rzuciły na te ziemie zwane odzyskanymi, i ich potomstwo nie wiedzą o Warmii prawie nic. I ta książka to dobry wstęp dla tych, którzy chcieliby małymi krokami rozpocząć swoją warmińską edukację...