Woluminy zostały wydane w XVII wieku przez Martina Hallervordena i wydrukowane przez Johanna Andreae. Podczas konserwacji starodruki były dezynfekowane w komorze niskociśnieniowej tlenkiem etylu, kąpane, uzupełnione zostały braki, starodruki też gruntownie przebadano i zabezpieczono. Prace konserwatorskie przeprowadziła dr Dorota Jutrzenka-Supryn.

Tekst starego druku wydrukowano jednobarwnie w układzie dwuszpaltowym (układ jednoszpaltowy nadano jedynie kartom z tekstem przedmowy), na papierze ręcznie czerpanym, zaopatrzonym w filigrany. W druku zastosowano czcionkę gotycką i łacińską antykwę. Księgę rozpoczynają dwie całostronicowe ilustracje miedziorytnicze: jedna przedstawia portret autora tekstu druga jest ozdobnym frontispisem. Rytownikiem obu miedziorytów jest Johann Ulrich Krauss.

Tekst druku uzupełniony jest licznymi ilustracjami wykonanymi w technice miedziorytu (portrety) oraz akwaforty (widoki miast),  wśród których znajduje się mapa Prus Kaspara Henneberga. Staranną szatę typograficzną uzupełniają winietki z ornamentami floralnymi. Karty uporządkowane są za pomocą paginacji (nie posiadają jej jedynie karty pierwszej składki oraz karty registru) oraz za pomocą sygnatur arkuszowych.

Karty obu woluminów druku wykonano z papieru ręcznie czerpanego. Poszczególne karty mają zróżnicowaną grubość, a znak wodny pozostawiony przez elementy sita czerpalnego uwidacznia się ze zróżnicowaną wyrazistością. Kresy biegną równolegle do krawędzi rowkowej księgi. W przeźroczu kart zaobserwowano filigrany konturowe, znajdujące się na prawej połowie arkusza składki. Zidentyfikowano 8 rodzajów filigranów.