Pasażerka to ostatni film Andrzeja Munka, jednego z mistrzów "polskiej szkoły filmowej”.

To czarno-biała ekranizacja powieści Zofii Posmysz.

Niemieckie małżeństwo: Liza i Walter (w tych rolach Aleksandra Śląska i Jan Kreczmar), płyną statkiem.

Wydarzenia z podróży przeplatają się z retrospekcjami - w czasie wojny Liza była strażniczką w obozie koncentracyjnym…

Sceny na statku były kręcone na MS Batory, a obozowe - na terenie muzeum w Auschwitz-Birkenau.

Pracę nad filmem przerwała śmierć reżysera.

Munk zginął w wypadku samochodowym, 20 września 1961 roku.

Dwa lata później sceny nakręcone za życia reżysera skleił jego współpracownik Witold Lesiewicz.

Jak przypominał w Gazecie Wyborczej dziennikarz i filmoznawca Łukasz Dziadkiewicz, "Lesiewicz ograniczył fabułę do historii oświęcimskiej". Sceny na statku „to jedynie nieruchome fotosy i komentarz z offu”. Komentarz Wiktora Woroszylskiego przeczytał Tadeusz Łomnicki.

Łukasz Dziadkiewicz dodaje, że "zgodnie z zamierzeniem Munka Pasażerka nie epatuje okrucieństwem. Pokazuje (...) banalność totalnego zła. Mimo to, a właściwe właśnie dzięki temu poraża autentycznością. Sławny francuski reżyser Jean-Luc Godard uznał Pasażerkę za jedyny prawdziwy film o obozach koncentracyjnych".

Warto dodać, że w tym roku przypada 50-lecie „polskiej szkoły filmowej”, najważniejszego nurtu w dziejach naszej kinematografii.

20 kwietnia 1957 roku odbyła się premiera Kanału Andrzeja Wajdy, który znalazł uznanie na całym świecie.

Także na łamach Wyborczej krytyk Tadeusz Sobolewski pisał, że twórcy z tego kręgu „wadzili się z polskimi mitami, ujmując je w wersji tragicznej (Andrzej Wajda), ironicznej (Andrzej Munk), po plebejsku surowej (Tadeusz Różewicz, Kazimierz Kutz) i barokowej (Wojciech Jerzy Has)”…