Na wystawie można podziwiać głównie dzieła rosyjskie, powstałe od XVI do XIX wieku, które zabiegom konserwatorskim zostały poddane w ciągu ostatnich trzydziestu lat.

Ikona to rodzaj malarstwa, który ukazuje świat niewidzialny za pomocą świata widzialnego. Złocenia, kolor, sposób kładzenia farb stanowią środek do ukazania Prawdy, która oczom objawia się jako światłość.

Pełen niuansów artystyczny język ikony jest pozbawiony przypadkowości. Tkwi głęboko w tradycji Kościoła, a każdy detal ma ścisłe uzasadnienie teologiczne.

Dzieła, które trafiają do zbiorów muzealnych, są zazwyczaj w złym stanie. Brudne, przemalowane, okopcone od świec i ciemne od przepalonego werniksu, z dużymi nieraz ubytkami warstwy malarskiej, są pozbawione nie tylko walorów artystycznych, ale także duchowych.

Prawdziwa ikona jest natomiast zawsze radosna. Ma jaskrawą, intensywną kolorystykę, bo ikona to święto, uroczystość, świadectwo zwycięstwa. Smutne oblicza ikon świadczą o utracie przez Kościół paschalnej radości (I. Jazykowa).

Konserwator zabytków przywracając ikonie jej piękno i blask, jednocześnie przywraca jej duchowość, bo prawda i piękno są tu ze sobą ściśle związane i wzajemnie się warunkują.

Przy konserwacji ikon Muzeum Warmii i Mazur współpracowało z wieloma specjalistami, instytucjami i uczelniami.

Na uczelniach w Warszawie, Toruniu i Olsztynie powstało dzięki temu szereg prac dyplomowych i magisterskich.

Jak dodają organizatorzy olsztyńskiej wystawy, najcenniejszą część muzealnej kolekcji stanowią ikony staroobrzędowców z klasztoru w Wojnowie, które zostały poddane konserwacji jako pierwsze, trzydzieści lat temu…

Wszelkie prawa do tego tekstu są zastrzeżone.

Publikowanie go w całości lub części wymaga zgody Wydawcy.