Paryska ulica niczym szczególnym nie wyróżnia się wśród ulic innych miast. Taka sama, na jaką można trafić w Barcelonie, Warszawie, Elblągu czy każdym innym mniejszym lub większym mieście. Na stojaku gazety, obok ławeczka, jakby specjalnie dla zakochanych, dalej bistro ze stolikiem wystawionym na trotuarze. I ludzie...

Kwiaciarka sprzedająca bukieciki, restaurator zachęcający spacerowiczów do degustacji win, chłopak czekający na dziewczynę, mężczyzna czytający gazetę. Wszystko dzieje się w zatrzymaniu, przy spowolnionym tempie. Na pierwszy plan wysuwa się cichy bohater - ławka. Bo ławki na ulicach są dla wszystkich, są „dla miłości, która zapłonęła pierwszy raz". Na takich ławkach można tulić się do siebie, nie zważając na przechodzących obok, można marzyć o wspólnej miłości, ale można także wspominać po latach, to co wcześniej dobrego się przytrafiło w życiu.

Kiedy leje jak z cebra, że nawet nosa nie chce się wyściubiać z domowych pieleszy, ten kto wyjść musi, może niby przypadkowym zrządzeniem losu spotkać swoją wymarzoną, wymyśloną, ukochaną... Dalej pójdą we dwoje pod parasolem i wcale nie będzie im za ciasno. Przeskakują ponad kałużami, a parasol nie chroni tylko przed deszczem, ale i przed wścibskim wzrokiem przechodniów. Tę sielankę przerywa skrzywdzona dziewczyna, co „tonie we łzach" i biegnie gdzieś tam, przed siebie, a jej kochanek dopiero po dłuższej chwili refleksji, śpiewająco wyznaje miłość, i biegnie, i szuka, i pragnie przeprosić... Na tej uliczce wszystko może się zdarzyć. Tu czasami, gdy kochankowie się rozstają, czynią to w sposób wręcz wstrząsający...

Każda ulica, każdy zaułek, ma swoje tempo, swoich stałych bywalców, wielbicieli. Tutaj rytm wyznaczają spotkania towarzyskie w kawiarenkach, brzdęk kieliszków z czerwonym winem, aromat kawy unoszący się nad filiżankami. Zatapiając się w smaku kawy czy też wina, można się rozczulić nad miłością, co dawno odeszła, można na nowo się w niej rozsmakować. Tutaj melodia może oszukać czas, bo piosenka „dawną miłość przywrócić chce do łask". Wszyscy dobrze wiedzą, że „bez miłości ani rusz", a gdyby o tym zapomnieć, to „kto zapomni o miłości... jakby go nie było już". W tej atmosferze nawet łatwiej się marzy. Tu nawet wyjątkowo niski facet, może sobie wyobrazić, że jest wysokim, przystojnym brunetem, jakimś amantem filmowym. Kręci film otoczony tłumem statystów, z piękna kobietą w ramionach. I tylko czasem, jakby na złość, życie pisze zgoła odmienne scenariusze, które w niczym nie pokrywają się z marzeniami. Mimo to warto marzyć, bo może właśnie dziś zdarzy się inaczej niż dotychczas.

Gdy śpiewa dziewczyna, co właśnie wyszła z kąpieli, robi się wyjątkowo melancholijnie i nastrojowo. A w powietrzu, razem z dźwiękami muzyki, unosi się zapach płatków kwiatów z jej kąpieli, przenoszonych przez wiatr. I tak by się chciało, aby ta chwila trwała dłużej...
Na tej uliczce, w tej kawiarence, każdy znajdzie jakąś piosenkę dla siebie, bez względu na wiek, nastrój dnia, porę roku... Wszak piosenka towarzyszy człowiekowi przez całe życie, od chwili poczęcia, po ostatnią drogę „do raju bram". Gdy zdarza się, że ktoś z bywalców umiera, to fakt ten daje fantastyczną okazję do spotkania rodziny, przyjaciół, kolegów, by wypić po kielichu za pamięć zmarłego, gdy wybrzmią tony żałobnego marsza. Można także wspólnie wyśpiewać swą tęsknotę za „niegdysiejszymi pogrzebami".

Tutaj mężczyźni przez wiele kobiet uznawani są za dużych chłopców, podobnie jak to ma miejsce często w życiu. Ci duzi-mali chłopcy, marzą o dalekich podróżach, zamorskich portach, panienkach poznanych w przyportowych tawernach, o wódce, o ginie, o grogu, o Amsterdamie. Bo życie ma swoje smaczki, szczególnie jaskrawe wtedy, gdy za dużo wina, gdy szybkie kobiety... Wtedy nawet „marzeń trochę mniej" i wystarczy jakiś mały kąt, by kochać się w pośpiechu. Wtedy nawet odrapany pokój w tanim hoteliku jest dobry. Wtedy można wyśpiewać wszystkie ludzkie uczucia i emocje, pragnienia, marzenia, wspomnienia... Wtedy można wyśpiewać wszystkie tęsknoty i rozstania. Tutaj nawet spotkania, „dość wyrośniętych chłopców", które kończą się za dużą ilością wypitego wina, mają swe niewątpliwe uroki. Tutaj można „pogadać z kimś inteligentnym". Tutaj nawet największy drań, gdy wychodzi przed kumplami na idiotę, robi to z wdziękiem.

Atmosfera artystycznej bohemy, szalonych malarzy, głodnych poetów, wolności i młodości... Choć nie został już nawet ślad po tamtym czasie, po tamtych ludziach, pamięć jednak trwa w piosenkach. Tu trzeba po prostu przyjść i pobyć, przeżyć kilka sentymentalnych chwil, kilka radosnych momentów, bo taka okazja może nie zdarzyć się już nigdy później. Warto do naszej artystycznej „Cafe Sax" zajrzeć, by się przekonać, że „w kawiarenkach był ścisk tłum podobnych jak my", by potem nie żałować, że „nasza młodość, ten gniewny czas (...) co nie wrócą jeszcze raz".

W kameralnej atmosferze teatralnej kawiarenki "Cafe Sax" zabrzmią najpiękniejsze piosenki z repertuaru Edith Piaf, Jacques`a Brela i Charles`a Aznavoura. Nasza kawiarenka zapadła w pamięci wielu z Państwa, z wcześniejszego spotkania z piosenkami Agnieszki Osieckiej. Wówczas pozwoliliśmy przenieść się za sprawą artystów do kawiarni na warszawskiej Saskiej Kępie. Tym razem pozwólmy się porwać na zupełnie inny muzyczny spacer po paryskich kafejkach.

Interpretacja znanych i popularnych opowieści muzycznych, przeniesie słuchaczy do Paryża, z jego zatłoczonymi ulicami i bogatą galerią ludzkich typów z różnych stron świata. Widzowie zostaną także zaproszeni na spacer do Holandii, w klimat portowego Amsterdamu odmalowanego piosenką z repertuaru Jacques'a Brela.

Wiele wspaniałych, znanych lepiej lub nieco mniej piosenek francuskich, a właściwie - miniaturek - oddzielnych historii, składają się na spektakl p.t. „Pod niebem Paryża w Cafe Sax". Oczywiście, będzie o miłości, ale nie tylko, i chyba każdy w mądrych słowach piosenek Piaf, Brela czy Aznavoura odnajdzie coś dla siebie. Tekst piosenek kontrastuje często z ich wykonaniem: oto tragiczne historie zostaną wyśpiewane z przymrużeniem oka, a banalne - melodramatycznie lub groteskowo.

I WARMIŃSKO-MAZURSKIE SPOTKANIA Z TEATREM... NA WODZIE
„Pod niebem Warmii i Mazur"

Organizator: Teatr Dramatyczny w Elblągu
Współorganizatorzy: Mazurskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
Elbląskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
Patronat: Marszałek Województwa Warmińsko-Mazurskiego Andrzej Ryński
Patronat medialny: TVP 3 Olsztyn, Radio Olsztyn, Gazeta Olsztyńska

Prezentacja spektaklu Teatru Dramatycznego w Elblągu p.t. „Pod niebem Paryża w Cafe Sax":
19.08 - GIŻYCKO - Międzyszkolna Baza Sportów Wodnych Marina - godz. 20.00
20.08 - RYN - Port Żeglarski - godz. 20.00
21.08 - MIKOŁAJKI - Wioska Żeglarska - godz. 20.00
22.08 - GIŻYCKO - Port Eko Marina - godz. 20.00
25.08 - SZTYNORT - Port Żeglarski - godz. 20.00
30.08 - ELBLĄG - Bulwar Zygmunta Augusta - godz. 20.00
31.08 - ELBLĄG - Bulwar Zygmunta Augusta - godz. 20.00

Wstęp na wszystkie spektakle jest bezpłatny!

Przed spektaklami odbędą się pokazy ratownictwa wodnego.