Technika tempery chudej, zwanej również jajową lub żółtkową jest jedną z najstarszych technik malarskich obok enkaustyki i fresku, używaną już ok. 1300 lat temu. W okresie od XIV w. powoli wypierano tę technikę na korzyść farb (pigmentów) mieszanych z innymi niż żółtko mediami, np. olejem. Jednak uniwersalność techniki temperowej przetrwała ze względu na niezwykłą trwałość obrazu malowanego na desce farbami temperowymi – farby nie tracą koloru. Dzisiaj wielu artystów odkrywa na nowo temperę oraz dostrzega piękno starożytnej techniki. Malarze ikon stosują ją do dziś…
Do pisania ikon stosuje się wysezonowane drewno lipy, topoli oraz drewna twarde. Drewno do ikony symbolizuje drzewo na, którym umarł Chrystus, jest symbolem życia i zbawienia.
- W ikonie jest odwrócona perspektywa obraz patrzy na człowieka - mówi Ewa Bednarska-Siwilewicz, instruktorka plastyki w CSE "Światowid" w Elblągu. - Mówi się, że jeżeli nie popatrzyłeś w oczy, to nie spotkałeś człowieka.
Tkanina symbolizuje całun, ale także wzmacnia lewkas. Kolory w ikonie to pigmenty - najczęściej naturalne, ścierane kamienie szlachetne, jak turkus, lapis, lazulit, a także pigmenty ze spalonej winorośli czy z kwiatu malwy.
Kolor brązowy jest symbolem wyrzeczenia się świata, prochu ziemi, czerwony - odkupienia i męczeństwa. Niebieski to symbol nieba, złoto symbolizuje boskie światło, a sankir to, że powstaliśmy z prochu ziemi.
This text will be replaced
Zdjęcia: Tomasz Misiuk
Montaż: Krzysztof Chaja
Czytała: Justyna Kozłowska - Dyrla