Kaukaz trafia na czołówki gazet najczęściej w związku z wypadkami wspinaczy i kolejnymi odsłonami licznych w tym regionie konfliktów narodowościowych. - To miejsce jest jak osobna planeta - mówi w radiowej rozmowie ceniony reporter i ekspert od spraw Kaukazu Wojciech Górecki*, który od 20 lat podróżuje na pogranicze Europy i Azji, i o nim pisze.
"Kaukaz wciąga, bo na małej powierzchni jest dużo wszystkiego. To dziesiątki narodów, języków, kultur i kultów (obok judaizmu, chrześcijaństwa w kilku obrządkach, islamu sunnickiego i szyickiego oraz buddyzmu, który wyznają Kałmucy). Można zgłębiać ten mikrokosmos latami – i życia nie starczy, żeby poznać go do końca.
Równie nieokiełznany jest krajobraz. Góry z wiecznie ośnieżonymi pięciotysięcznikami oblewają dwa ciepłe morza, gaje palm i bambusów przechodzą po paruset kilometrach w stepy i półpustynie. (…) Ponieważ miejsca jest niewiele (a dodatkowo znaczną część powierzchni zajmują wysokie góry), relacje między narodami, klanami, wioskami, a nawet pojedynczymi ludźmi zawsze były tam gęste, intensywne, pełne napięcia – gorące albo lodowate, przyjacielskie albo wrogie i nienawistne. To świat skrajności, namiętnych emocji, górnego „ c”, świat bez półcieni i bez umiarkowanych temperatur. Świat nienawiści, sporów, konfliktów i wojen, ale też wielkoduszności, szczodrości, serca na dłoni. Oraz straceńczej odwagi, ułańskiej fantazji i niedzisiejszej godności i dumy. Wreszcie mitów, które zastępują światopogląd, marzeń branych za rzeczywistość i historii, która dominuje nad współczesnością" - to fragment najnowszej książki Wojciecha Góreckiego - Abchazja (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2013). A okazją do rozmowy było spotkanie w Bibliotece Elbląskiej:
This text will be replaced
Rozmawiała Agnieszka Jarzębska
* Wojciech Górecki - historyk, dziennikarz, reporter. Zadebiutował w 1986 r. na łamach Sztandaru Młodych; współpracował m.in. z Gazetą Wyborczą, Życiem Warszawy, Rzeczpospolitą, Res Publicą Nową i Tygodnikiem Powszechnym.
Należy do zespołu redakcyjnego Tygla Kultury, jest stałym współpracownikiem Nowej Europy Wschodniej. Napisał książki: Łódź przeżyła katharsis (1998), Planeta Kaukaz (2002), La terra del vello d'oro. Viaggi in Georgia (2009), Toast za przodków (2010) oraz Abchazja (2013).
Tłumaczony na język włoski, został uhonorowany Nagrodą Giuseppe Mazzottiego. W latach 2002–2007 był pierwszym sekretarzem, a następnie radcą ambasady RP w Baku. Był także ekspertem misji Unii Europejskiej badającej okoliczności wojny w Gruzji w 2008 r..
Pracuje w Ośrodku Studiów Wschodnich im. Marka Karpia w Warszawie. W 2011 r. był finalistą Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego i otrzymał nominację do nagrody Nike. W tym roku za książkę Abchazja został laureatem Nagrody im. Beaty Pawlak.