Tego, czego nie ma w Internecie, nie istnieje – to prawda, z którą wielu z nas może się nie zgadzać, ale dla większości młodych ludzi to oczywista oczywistość. Digitalizacja to dziś nie tylko zachcianka. To po prostu konieczność.
To kolejna okazja do wyszukania ciekawych materiałów w internecie. I choć najczęściej wolę takie rzeczy oglądać w formie oryginalnej, bo ona przemawia do mnie najbardziej, to biorąc pod uwagę wygodę, czas i to, że gdyby nie archiwum cyfrowe, mogłabym ich nigdy nie zobaczyć, doceniam tę łatwość, która jest znakiem naszych czasów.
Chęć podzielenia się swoimi spostrzeżeniami wywołało przypadkowe natknięcie się na zdigitalizowane archiwum Agnieszki Osieckiej - poetki, pisarki, autorki spektakli teatralnych i telewizyjnych, reżyserki filmowej, dziennikarki, przede wszystkim autorki ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek.
Archiwum prowadzi Fundacja Okularnicy, bezpłatny i swobodny dostęp do niego ma spopularyzować twórczość Osieckiej wśród nowych pokoleń, ułatwić pracę badaczom literatury, historykom, antropologom kultury, dziennikarzom.
Obecnie jest tam 321 publikacji. Wśród ostatnio dodanych są felieton Kwestia biologiczna, utwór sceniczny Dzisiaj w Betlejem i recenzje: Lub-że mnie, lubaj i lub..., Parada z myszką. Tradycyjne archiwum poetki liczy około tysiąca teczek A4, około dziesięciu tysięcy fotografii - odbitek i negatywów.
Publiczne Cyfrowe Archiwum Agnieszki Osieckiej podzielone zostało na działy, które ułatwiają poruszanie się po archiwum i wyszukiwanie informacji, które nas interesują. Dział A to archiwum osobiste Agnieszki Osieckiej, zawiera dokumenty wydane przez urzędy i instytucje, dokumentację wytwarzaną w związku z jej nauką oraz osobiste dzienniki, które Osiecka prowadziła od czasów dzieciństwa (lata 50.) do lat 90., dzienniki z podróży, notesy, kalendarze, obfitą korespondencja – nota bene dzienniki są najchętniej czytanymi materiałami na stronie archiwum.
Dział B to archiwum rodzinne i rodowe, które ma dotyczyć kilku pokoleń członków rodziny Agnieszki Osieckiej, m.in. będą tam dokumenty do biografii córki Osieckiej - Agaty Passent (dział jeszcze nie został uzupełniony). Dział C to archiwum literackie i tu nie potrzeba wyjaśnień, a Dział D to zbiór obiektów Agnieszki Osieckiej, czyli fotografie obiektów, które zostawiła po sobie Osiecka w mieszkaniu przy ulicy Dąbrowieckiej.
Pomysł na stworzenie internetowego archiwum Agnieszki Osieckiej powstał w 2007 roku. Wtedy to rodzina poetki musiała zdecydować co zrobić z materiałami, które przez 10 lat były w depozycie Muzeum Literatury. Zdecydowano się na ich cyfryzację. Akcję wsparli sponsorzy, fundacja uzyskała również dotacje, a z pomocą przyszedł im historyk Andrzej Klubiński, pracownik Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. W 2009 roku program był realizowany ze środków ministra kultury i dziedzictwa narodowego. W latach 2010-2011 prace przebiegały pod patronatem Narodowego Instytutu Audiowizualnego.
Od kwietnia 2009 roku archiwum odwiedziło ponad 782 tys. osób. Adres to: archiwumagnieszkiosieckiej.pl .