Tuż przed seansem znajoma pani zapytała mnie czy idę na Jesteś Bogiem prywatnie czy służbowo, żeby coś z tego napisać. Odparłam, zgodnie z prawdą, że prywatnie - w moim przypadku to naprawdę był - "najbardziej oczekiwany film roku" (no, może jeden z dwóch, ku ścisłości). W każdym razie - byłam, obejrzałam i nie mogłam nie napisać kilku słów.
Nawet, jeśli moja recenzja będzie milionowa, i zarówno ci, którzy film ten widzieli, jak i ci, którzy jeszcze nie lub w ogóle nie mają zamiaru tego zrobić, przeczytali masę innych. Mimo to nie wytrzymałam. Muszę dorzucić swoje trzy grosze.
Film, podobnie jak wspominamy w nim Magik (Piotr Łuszcz - lider hip-hopowego zespołu Paktofonika, wcześniej Kalibra 44), wzbudza wiele emocji. Pod artykułami i recenzjami filmu aż roi się od komentarzy. A te, jak to zwykle bywa, są skrajne. Część osób zgadza się z jury 37 Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni, które nagrodziło Leszka Dawida za najlepszy debiut reżyserski lub drugi film:
Byłam, widziałam, oklaski po seansie - kawał dobrego polskiego kina!
Nie dziwi Mnie taki sukces ! Najlepszy film polski od x lat.
I, żeby sprawiedliwości stało się zadość, przykłady opinii krytycznych:
Nie wiem czemu wszyscy są podnieceni tak tym filmem. To tchórz, a nie bohater. Popełnił samobójstwo, zostawiając żonę i dziecko
Robią z ćpuna bohatera
Do których się przychylam? Cóż, skoro to recenzja filmu, to skupię się na ocenianiu filmu, nie Piotra Łuszcza. A film, moim zdaniem, był świetny. Oglądałam go na wdechu, chociaż znałam tę historię, a już na pewno zakończenie. Zresztą chyba nikt, kto wybrał się na Jesteś Bogiem do kina, nie miał nadziei na happy end, na zmartwychwstanie Magika. Dlaczego jeszcze uważam, że film był dobry? Bo mnie wciągnął. Bo oglądając sceny z koncertów, kiedy tłumy fanów Paktofoniki kołysały się w rytm muzyki z uniesionymi rękoma, miałam ochotę wstać i kiwać się razem z nimi. Ukradkiem rozejrzałam się po sali kinowej i okazało się, że nie tylko mi chodzi noga, a cześć oglądających nawet rapowała pod nosem. Nie dziwi mnie też nagroda dla aktorów na festiwalu w Gdyni. Pomijam fakt, że odgrywający rolę raperów byli do nich fizycznie podobni. Ja gratuluję im aktorstwa. Ogromne wrażanie zrobiła na mnie scena na klatce schodowej, kiedy grający Magika Marcin Kowalczyk, rapował Plus i minus z repertuaru Kalibra 44. Zrobił to tak przekonująco, że myślałam, że słyszę oryginał. Kłaniam się też Arkadiuszowi Jakubikowi, który wcielił się w rolę producenta zespołu - Gustawa Zarzyckiego. Jego postać dorzuciła to tego, jakby nie było - dramatu, sporą dawkę humoru. Ale i teksty głównych bohaterów, nie były wyłącznie pesymistycznie. Mnie rozbawiał między innymi ten, który, podejrzewam, celowo był powtarzany w filmie, bo gdy kolejny raz Magik zapytał swoich kolegów: Macie jakąś kasę? Razem z Rahimem, odpowiadała publiczność: Tyle, co na bilet.
Więc, jak masz na bilet, to idź do kina. Warto.
Zwiastun można zobaczyć tu.