Nie jest łatwa, nie jest miła, nie jest przyjemna. A dopisek na okładce Uwaga! Książka zawiera treści drażliwe wcale nie jest tylko chwytem marketingowym. Mowa o Restauracji strasznych potraw. Rozprawie gardłowej Tamary Bołdak - Janowskiej.
Trudno to wytłumaczyć - nie jest tak, że w książce jest coś, co mnie obraża, coś niestosownego, ale treści drażliwe to dobre określenie. Czytam tę książkę i od razu piszę na marginesach - przejaskrawione przykłady, nie, ja tego tak nie widzę. Mimo że nie jestem szczególnie wyrobionym czytelnikiem - do moich ulubionych lektur należą kryminały i fantastyka, to jednocześnie nie unikam dobrej polskiej i europejskiej literatury. A autorka wzbudza we mnie poczucie bycia gorszym, mniej wyrobionym intelektualnie. Jednocześnie część jej tez i stwierdzeń stanowi ciekawą alternatywę wobec konwencjonalnej publicznej dyskusji. A to jedna z tych, które mnie uwiodły i zaczęłam je sobie wyobrażać:
Gwałt mojej duszy zadało stwierdzenie prof. Szyszkowskiej: Prostytucję należy zalegalizować. Lubię Szyszkowską, ale się z nią nie zgadzam w tej sprawie. Jeśli "zawód prostytutka" ma być jak każdy zawód, to państwo wystąpi w roli alfonsa, nie fantazjujmy tu i nie krygujmy się, że będzie inaczej - urzędy pracy będą proponować kurwienie się, a po dwóch odmowach kobiecie, która kurwić się nie chce, odmówi się zasiłku dla bezrobotnych, czyż nie tak?
Czytając Restaurację strasznych potraw wiem, że dzieli mnie z pisarką różnica pokoleń. Na pewne rzeczy zapatruję się już zupełnie inaczej, pewne problemy, o których pisze Tamara Bołdak - Janowska, dla mnie to już żadna przeszkoda. A może posiadam inną wrażliwość i nie jestem w stanie wczuć się w takie sytuacje, które mnie nie dotyczą. Ha! Im dłużej czytałam tę książkę tym silniejsze miałam wrażenie, że w ogóle nie posiadam wrażliwości. W niektórych momentach, choć brzmi to nieco przerażająca, cieszyłam się, że na co dzień nie absorbują mnie kwestie, które tak mocno dotykają Tamarę Bołdak - Janowską, że postanowiła je z siebie wyrzucić w takiej formie. A z drugiej strony pomyślałam również, że to dobrze,iż istnieją tacy ludzie, którzy w sposób tak emocjonalny o nich myślą.
Autorka pisze o tym, co ją denerwuje, ale nie tak jak denerwuje nas latająca wokół mucha. Pisze o tym, co denrwuje ją fundamentalnie, tworzy nowe słowa, m.in. bumplebeizm. W książce jest bardzo dużo uogólnień - z jednej strony zwykle to dla mnie wada, z drugiej. Restauracja strasznych potraw to zbiór esejów, a w eseju można więcej. Niewątpliwie przewodnim tematem Restauracji jest feminizm - taki jakim widzi go autorka oraz szeroko pojęta literatura, oczywiście Bołdak - Janowska piętnuje literaturę słabą. Pisze, że gardzi tymi, którzy wieszczą koniec literatury jednocześnie podkreślając, jak ważny jest talent - Sądzę, że "się pisze", bo talent naciska od wewnątrz, i tyle. Dla jednych tak po prostu jest, inni nigdy tego nie zrozumieją.
Restauracja strasznych potraw została wydana w grudniu 2011 roku nakładem wydawnictwa Borussia. To nie pierwsza książka, którą Tamara Bołdak - Janowska wydaje przy współpracy z olsztyńskim Stowarzyszeniem, tak było również w przypadku czterech wcześniejszych publikacji. Zresztą pisarka jedynie dwie książki wydała poza Olsztynem, a o stolicy Warmii bardzo często w swojej książce wspomina. Jej książki, a pisze prozę, poezję i eseistykę, tłumaczono na język angielski, niemiecki, rosyjski, białoruski, węgierski i litewski. Sama również tłumaczy z rosyjskiego, białoruskiego i niemieckiego oraz ilustruje. Za całokształt twórczości została uhonorowana Nagrodą Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w 2007 roku. Za tom poetycki Rozdziały była nominowana do Nagrody Mediów Publicznych Cogito 2008, kolei za powieść utopijną pt. Rzeczy uprzyjemniające Utopia do nagrody Nike 2010. Jej tom poetycki Ceremonia węglowa znalazł się w finale nagrody Wawrzyn Olsztyn 2010, w piątce wspaniałych; w 2011 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Olsztyna.
Swoje przemyślenia nazywa dzikim żeńskim intelektualizmem, a samą siebie wolnomyślicielką. Restaurację strasznych potraw warto przeczytać choćby po to, aby przekonać się co to oznacza.