Jesień to doskonała pora na powakacyjne wspomnienia. Latem podróżujemy w przestrzeni rzeczywistej, a gdy w chłodniejsze pory roku poświęcamy swój czas obowiązkom szkolnym czy zawodowym, możemy zwiedzać odległe miejsca w przestrzeni intelektualnej. Powraca więc po letniej przerwie cykl gawęd historyka sztuki, wytrwałego i dociekliwego podróżnika Marka Marcinkowskiego.
     Położony w centrum Pekinu pałac cesarski, rezydencja cesarzy z dynastii Ming i Qing, liczy 9 tysięcy pomieszczeń, zajmuje prostokąt o długości 961 m i szerokości 753 m, otacza go wysoki na 10 metrów mur i fosa szerokości 52 m. W narożnikach znajdują sie wieże, a na każdym z boków - brama z wieżą strażniczą. Niegdyś pilnie strzeżono pałacu, zwykli mieszkańcy nie mogli się nawet zbliżyć do jego murów, by nań popatrzeć, stąd jego nazwa - Zakazane Miasto. W pałacu cesarskim można zauważyć rozmaite style architektoniczne pałaców z czasu dynastii Song i Yuan, jak narożne wieże w murach pałacu, galerie w kształcie litery "I", sale o częściowo pawilonowych dachach i płaskich szczytach. Kompleks pałacu cesarskiego stanowi podręcznikowe kompendium wielowiekowej chińskiej architektury pałacowej.