Wywiad przeprowadzony został podczas wycieczki do Jerzwałdu w ramach projektu Nienacki znany i nieznany. W rolę dziennikarek wcieliły się przedstawicielki Warsztatu Ludzi Twórczych działającego przy CKiWM Światowid.

Znał Pan Nienackiego osobiście?
Owszem, znałem. To był to miły i sympatyczny pan. Bardzo lubię jego twórczość.

Skąd pomysł na wykupienie domu Nienackiego?
Jestem pasjonatem historii, więc może dlatego. Jako dziecko wylądowałem w szpitalu i moja mama przyniosła mi pewną lekturę. Była to książka z serii „Pana Samochodzika". Powieść bardzo mi się spodobała, więc postanowiłem dalej interesować się twórczością Nienackiego. W Jerzwałdzie mieszkam od trzech lat, posesja ta służy mi za domek letniskowy.

O jego pierwszym gospodarzu przypomina tablica na frontowej ścianie...
W końcu Nienacki spędził tu kilkadziesiąt lat! Tablicę upamiętniającą ten fakt ufundowała wdowa po pisarzu. Od razu uprzedzam następne pytanie dociekliwych wycieczkowiczów - Nienacki nie umarł w domu. Zmarł w szpitalu w Morągu.

Dużo zachowało się pamiątek po pisarzu?
W tym domu pamiątek jest niewiele, ponieważ większość trafiła do olsztyńskiego muzeum lub jest w posiadaniu wdowy pisarza. Jednak najcenniejsza rzecz - maszyna do pisania mistrza została w Jerzwałdzie.

Jest Pan miłośnikiem koni.
Tak, posiadam własne konie. Jeżdżę od urodzenia i kocham te zwierzęta.

Czy to prawda, że pracował Pan jako kaskader?
Zajmowałem się tym dorywczo i na dodatek bardzo dawno temu. Grałem jako jeździec w produkcjach rosyjskich i polskich. Teraz prowadzę spokojny tryb życia...

Nie bał się Pan tego zajęcia?
Na koniu czuję się pewniej niż na ziemi, a więc nie straszne mi kaskaderstwo. Kilka razy byłem połamany po upadku. Jest to jednak pasja, z której nie zrezygnuję.

W imieniu całej grupy z Elbląga bardzo dziękuję Panu za życzliwość i gościnę.